Dalai Lama in Nederland
Ik heb me afgelopen weken erg geïnspireerd gevoeld door de lezingen die de Dalai Lama gaf in de RAI op donderdag 4 juni. Het boek dat alle bezoekers uitgedeeld kregen, een speciale uitgave van ‘De kracht van geduld’[1] heeft me erg gemotiveerd om te kijken naar mijn expliciete en impliciete vormen van agressie.
Ik was meer ontroerd door de Dalai Lama dan ik zelf verwacht had. Ik vond zijn presentatie de woensdagavond daarvoor in NOVA college tegenvallen. Hij leek niet helemaal aanwezig te zijn. Jetlag of reisstress? Ik verbaasde me over het ongeduld en de weinig begripvolle houding van de studenten waarmee hij sprak. Later herinnerde het mij aan mijn eigen rigide en simplistische oplossingen voor wereldproblemen toen ik rond hun leeftijd was. Zoals die jongeman die vanuit een aanname van onkwetsbaarheid van de Dalai Lama veronderstelde dat de Chinezen het niet in zijn hoofd zouden halen als hij naar China zou gaan en zijn zetel opnemen. Deze aanname van onkwetsbaarheid zegt alles over levensfase van de student. Ik denk dat de Dalai Lama, als onderdeel van de beoefening, zich heel goed bewust is van zijn kwetsbaarheid als mens. Jammer dat hij daar niets over zei.
Maar goed, de lezing van de Dalai Lama vond ik een feest. Ik was erg helder, kon heel goed luisteren, zonder afgeleid te zijn en was meerdere malen in tranen, zonder dat ik direct een aanleiding had. Wat ik zo mooi vind aan de Dalai Lama, en eigenlijk aan meerdere Tibetaanse leraren, dat hij zo natuurlijk blijft en zo eerlijk in wat hij zelf wel of niet begrijpt. Ook dat hij niet probeert om mensen over te halen Boeddhist te worden maar bij hun eigen religie te blijven, vind ik bewonderenswaardig. Ook in het boek is hij daar heel duidelijk in: het is volledig je eigen keuze. Ik denk dat het ook alleen dan wortel kan schieten. Ik heb diepe bewondering voor zijn omgang met China en ik heb meer moeite met de opstelling van onze premier dan de Dalai Lama[2].
De lezing ging over het beoefenen van geduld was op basis van een tekst van Shatideva over de deugd van geduld. Het was een korte lezing (2 uur) en net genoeg om de eerste 20 verzen van de 134 te behandelen. Wat ik zelf uit het lezen van het boek heb gehaald is hoe onzinnig het is om boos te worden. Want waarop word ik boos als iemand iets lelijks zegt? Op de woorden van persoon? Op mijn eigen ego die het als aanval opvat? Op de mond van de persoon die het uitspreekt? Op de geschiedenis van die persoon? Op de aanleiding die ik, mogelijk onbewust gegeven heb? Waarom kies ik ervoor om op de persoon boos te worden en de rest te negeren?
De achterliggende gedachte is die van onderlinge verbondenheid. Je kunt nooit één aspect ergens uitlichten en daar dan al je energie op richten. Verder is ook die persoon uiteindelijk op zoek naar zijn eigen geluk en wil hij vrij zijn van lijden. Hoe gelijk ben ik aan hem! In het boek staan ook een paar heel inspirerende voorbereidende oefeningen voor tonglen (compassie), een onderdeel van mijn dagelijkse beoefening. Daarover een andere keer meer.
Het is me zo helder geworden afgelopen weken hoe snel ik boos reageer en hoe ik daar mezelf en de ander (mijn vrouw en mijn kinderen) mee tekort doe. En hoe volautomatisch dat gedrag van mij is. Het boek heeft me geïnspireerd om met hernieuwde inspanning iets aan dit innerlijk en uiterlijk gedrag te veranderen. Niet dat er iets mis is met de energie van boosheid, maar wel met je verliezen daarin (zie mijn workshop over boosheid).
Ook de lezing van Sogyal Rinpoche, na afloop, over meditatie was erg inspirerend en voor mij leerzaam. Ik heb Sogyal meerdere keren horen spreken en deze keer snapte ik met wat hij ooit bedoelde met dat de leer in meerdere lagen wordt aangeboden, waardoor het voor een breed publiek leerzaam is. Wat hij vertelde over meditatie was voor zowel beginners als geoefenden interessant.
[1] Z.H. de Dalai Lama (2009). Geduld: een uitleg van het zesde hoofdstuk uit de Bodhisattvacharyavatara van Acharya Shantideva (2de druk). Emst: Maitreya uitgeverij. Dit is een speciale uitgave ter gelegenheid van het bezoek van Z.H. de Dalai lama aan Nederland op 4 juni 2009. Het boek is ook te krijgen onder de titel: De kracht van geduld (2de druk).
[2] Dalai lama begrijpt Balkenende (2009, 5 juni). De Telegraaf. Geraadpleegd op www.telegraaf.nl/binnenland/4092529/__Dalai_lama_begrijpt_Balkenende__.html.
Het orgineel van deze weblog staat op www.dezilverster.nl/blog.php?a=2009-06-30.
Copyright © Peter Hofstee, de Zilverster Coaching. Alle rechten voorbehouden.
