De herberg (Rumi)

Ik kreeg wat commentaar op de weblog van 5 maart over het gedicht van Rumi: de herberg. Om te beginnen verwijs ik naar een andere vertaling van het gedicht dan ikzelf heb. Ondertussen heb ik mijn versie gevonden. Google op ‘"Romeck van Zeyl" herberg’. Verderop deze versie.

Dan een ander punt. Namelijk dat je ook een opstapje nodig kunt hebben vanuit de psyche naar de open blik. Zo’n opstapje is het verwelkomen en begroeten van de emotie. Je laat het bestaan ‘in zijn eigen aard’. Dat is een eerste perspectief moment op weg naar het herkennen van het Ene daarin.

En zo’n opstapje heb ik kennelijk zelf ook nodig, getuige de een-na-laatste zin ‘Ontken niet dat je stuk voor stuk iets met ze hebt’. Dat is ook een lagere perspectief zin. Want wie is ‘je’? En als je onbevangen naar emoties kijkt, dan ‘heb’ je ook niets met ze, tenminste niet in de betekenis die hier wordt bedoeld. Deze zin is voor mij echter wel belangrijk, omdat het mijn worsteling erkent. Een worsteling die in mijn allerlaatste zin weer wordt herkend als leeg: ‘herken ze als leeg, als het spel van pure ervaring’.

De herberg

Dit mens-zijn is een soort herberg
elke ochtend weer een nieuw bezoek.

Een vreugde, een depressie, een benauwdheid,
een flits van inzicht komt
als een onverwachte gast.

Verwelkom ze; ontvang ze allemaal gastvrij!
Zelfs als er een menigte verdriet binnenstormt,
die met geweld je hele huisraad kort en klein slaat.

Behandel dan toch elke gast met eerbied,
misschien komt hij de boel ontruimen
om plaats te maken voor extase….

De donkere gedachte, schaamte, het venijn,
Ontmoet ze bij de voordeur met een brede grijns
en vraag ze om erbij te komen zitten.

Wees blij met iedereen die langskomt.
De hemel heeft ze stuk voor stuk gestuurd
om jou als raadgever te dienen.

Jalaluddin Rumi (1207-1273)
(vertaling: Romeck van Zeyl)

Het orgineel van deze weblog staat op www.dezilverster.nl/blog.php?a=2009-04-07.
Copyright © Peter Hofstee, de Zilverster Coaching. Alle rechten voorbehouden.