donderdag 5 maart 2009

De herberg (vrij naar Rumi)

De herberg (vrij naar Rumi)

Ik kreeg laatst het gedicht van Rumi ‘De herberg’ (hier te vinden) uitgereikt. Ik vind het een mooi gedicht omdat het verwoord dat allerlei stemmingen en emoties aan ons voorbij trekken en wij daar vriendelijk mee om kunnen gaan. Iets in het gedicht irriteerde me ook, in het bijzonder het laatste deel waarin staat dat de hemel al deze zaken langs stuurt als raadgever. Op die manier wordt voor mij juist het mooie van het gedicht, dat alles op zijn tijd langskomt, om zeep geholpen. En die hemel, die instantie buiten ons, boven ons, als laatste toevluchtsoord, waar God woont, die bestaat niet, is een concept van de duale psyche. Zoek de Boeddha nooit buiten jezelf.

Toen ik wat beter ging lezen vond ik nog een paar passages die juist de hechting aan emoties benadrukt. Emoties begroet je niet, je laat ze helemaal bestaan, je bent erbij, en herkent ze als manifestaties van Zijn. Juist een houding aannemen tegenover emoties (en gedachten etc.) bestendigt de idee dat ze iets zijn. En dat je er iets mee moet. Nee, ze komen langs, en dat zijn ze, fenomenen die langs komen. Meer niet. Je diepste aard is nooit gebonden geweest!

Dus heb ik een poging gewaagd om het gedicht wat aan te passen.

De herberg (Dzogchen style)

Dit mens-zijn is een soort herberg
Elke ochtend weer een nieuw bezoek.

Een vreugde, een depressie, een benauwdheid,
een flits van inzicht komt
als een onverwachte gast.

Aanschouw ze, accepteer ze niet en verwerp ze niet!
Zelfs als er een menigte verdriet binnenstormt,
die met geweld je hele huisraad kort en klein slaat.

Kijk onbevangen naar de aanwezigheid van elke gast,
misschien komt hij de boel ontruimen
om plaats te maken voor extase….

De donkere gedachte, schaamte, het venijn,
ban hun ellende niet uit
en klamp je niet vast aan de geluk brengende gasten.

Besef ten volle hun innerlijke energie.
Ontken niet dat je stuk voor stuk iets met ze hebt
en herken ze als leeg, als het spel van pure ervaring.

Het orgineel van deze weblog staat op www.dezilverster.nl/blog.php?a=2009-03-05.
Copyright © Peter Hofstee, de Zilverster Coaching. Alle rechten voorbehouden.

2 opmerkingen:

Unknown zei

Aanschouw ze, accepteer ze ... in plaats van accepteer ze niet.

Een prachtig gedicht, een van mijn favorieten.

pjho zei

Beste Mirjam,
Dank je wel voor je reactie.
Accepteren en verwerpen zijn in de Dzogchen visie houdingen die de illusie dat iets echt bestaat bevestigen. Vandaar de uitspraak: accepteer ze niet en verwerp ze niet. In accepteren zit nog een aktie van het ik. Dat kan volledig achterwege blijven en dan kan de rijkdom van wat is zich openbaren.
Ik hoop dat dit het iets duidelijker voor je maakt.
Hartelijke groet, Peter Hofstee